1 yıl geçti… Sorunlar geçmedi

HATAY (İGFA) – Saatler 04:17’yi gösteriyordu. Evvel, yerin altından bir ses duyuldu. Sonra derinden gelen bir sarsıntı… Kahramanmaraş Pazarcıklılar ve Kahramanmaraş Elbistanlılar hiç de keyifli uyanamadılar o sabah. Sonra yavaş yavaş gün ağarmaya başladı. Hoş ülkemiz günü aydın kılmak için hazırlıklarını yapıyordu. O da ne? Ülkece ciğerlerimizin yandığı haberleri televizyonlarda, radyolarda ve toplumsal medyada beynimizi titretiyor, ciğerlerimizi dağlıyordu.

ASRIN FELAKETİ

2023’ün en soğuk günüydü 6 şubat. Hiç hafızalarımıza yer etmesini istemediğimiz bir gündü. Yaşanılmaması gereken bir gündü… Hava kurşun üzere ağırdı…. Hoş yurdum, ne yapacağını bilemiyordu. Sonra silkindik… Üzerimizdeki soğuk duş tesirini attık ve dört elle işe koyulduk. İstanbul’dan İzmir’den Konya’dan, Ankara’dan, Karadeniz’den, Akdeniz’den yurdun her yerinden ‘ne yapabiliriz, nasıl koordine olabiliriz’ diyenler evvel minik bir kartopu oldu, sonra o kartopu bir çığa dönüştü. 7.7 ve 7.6 büyüklüğünde asrın felaketine ülkece tek beden olarak yanıt vermeye çalıştık. Oralara birinci ulaşanların eksiklikleri bildirmesi herkesin çabalaması yüreklere en azından bir umut oldu. Genimizde aslında ‘en sıkıntı günlerde bir ortaya gelmek’ yok mudur?

DEPREMİN ÜZERİNDEN 1 YIL GEÇMESİNE KARŞIN YARALAR SARILAMADI

Depremin üzerinden bir yıl geçti. Yaralar sarıldı mı? Sorusuna yönelik Sıhhat Hizmetleri Sendikası (SAHİM-SEN) Genel Lideri Hasret Akarken şunları söyledi: “Maalesef hayır… Günlerce enkaz altında kalanlar oldu. Eşini, dostunu, arkadaşını, ailesini, sokağını, caddesini, mahallesini, kentini ve dahi anılarını kaybedenler oldu. Enkazdan çıkıp yaraları ya da enkazdan çıkan ailesini bırakıp birinci fırsatta vazife yeri hastanelere gidenler oldu. Enkazdan ailesini kendi elleriyle toprağı kazarak çıkaranlar oldu. Sıhhat çalışanları yaraları sarmaya çalıştılar. Ancak onların yaralarını kimse sarmadı saramadı… Atama istediler birçoklarının ataması olmadı. Kelam verildi yapılmadı…

İMAR AFFI DEĞİL SARSINTIYA GÜÇLÜ BİNALAR İSTİYORUZ!

Çoğu sıhhat çalışanı diğer vilayetlerde hayatını, sistemini kurmak için gitti. Lakin ataması olmayınca emekli olanlar oldu. Ağır hasarlı meskenlerine giremediler. Girebilenler anılarından birer modül alıp çıktılar. Ne ASM yapıldı, ne hastaneler güçlü hale getirildi… Performans ödemeleri, maaş üzere özlük hakları bir yana; barınma sorunu yaşamaya devam ediyorlar. Aile doktorları konteynarda hizmet vermeye çalışıyor. Biz onları onların acısını unutmadık unutmayacağız da… Biz imar affı değil sarsıntıya sağlam binalar istiyoruz.

SORUNLAR DEVAM EDİYOR, AİLE TABİPLERİ KONTEYNARDA HİZMET VERİYOR

Üzerinden 1 sene geçmesine karşın hala sarsıntı bölgesindeki problemler devam ediyor. Tıpkı vakitte birer depremzede olan sıhhat çalışanlarının psikolojileri düzelmediği üzere performans ödemeleri, hak ediş, maaş üzere telaşlar ve barınma sorunu yaşamaktalar. Aile sıhhati merkezleri ise apartman altlarına, hastaneler sarsıntı için yüksek riskli bölgelere mahkum ediliyor. Tüm kent tekrar planlanırken kamu sıhhat hizmetinin temelinin ve büyük çoğunluğunun verildiği aile sıhhati merkezleri planlamada yok. Hastaneler kısmi olarak yer alıyor. Zelzelede yıkılmış ve içinde onlarca meyyit olan sıhhat kurumu mu istersiniz yoksa sapasağlam ve felakete karşın sıhhat hizmetine devam edebilen sıhhat çalışanlarının canlı olduğu mu? Bunu soruyoruz STK’lar olarak . Güya hiç felaket yaşanmamış üzere, kaldığımız yerden devam ediyormuşuz üzere davranılmasını kabul etmemiz mümkün değil.

KALİTE STANDARDI EVRAKLARDA KALMASIN

Kalite standartları evraklarda sözlerde kalmasın. Kaliteli hizmet vermek ve hizmet almak için birinci koşul, yaşamak yaşatmaktır. Yaşamak ve yaşatmak isteyen sıhhat kurum çalışanları ve vatandaşlarımız için betonlar mevt sebebi olmasın. Daha evvelce üretim kararı alınıp yerleri belirlenmiş hastanelerin üretim sürecine tekrardan başlanmıştır. Nitelikli sıhhat hizmeti vermek için çalışanın moral motivasyonu dikkate alınmadığını görmekteyiz. TOKİ istenirse gerekli binaları inşa edebilir. Hatta inşa edilmiş ancak dağıtımı yapılmamış binalar hak sahiplerine dağıtabilir. Konteynerde hayat maalesef zordur. Yeni atanan çalışanların birçok da barınma sıkıntısından ötürü istifa etme yolunu seçmiştir.

DEPREMZEDE SIHHAT ÇALIŞANLARININ PSİKOLOJİSİ BİR MUAMMA?

Sağlık kurum çalışanları rutin problemleriyle uğraşırken; birebir problemlerin üstüne bir de hala çalışacak inançlı yer bulamıyorlar. Elektrik kesintileri, nüfus göçleri, sel baskınları, irtibat sorunları, aşı başta olmak üzere başka tıbbi gereç yokluğu özlük haklarındaki maddi meselelerle boğuşuyorlar. Hala zelzeleler devam ediyor, artçılar bitmiyor. Depremzede sıhhat çalışanları tüm bu ruhsal zorluklara karşın çalışmaya devam ediyor, sıhhat hizmeti veriyor. İnançlı çalışma alanı ve çalışma şartları devletimizin sorumluluğundadır. Acele tahlil üretecek devletimizdir.

DEPREMDEN DERS ALINMIYOR, GÜNÜ KURTARACAK KARARLAR DEĞİL TAHLİLLER İSTİYORUZ

Depremin birçok yıkıcı tesiri oldu lakin hala ders alınmıyor. Apartman altlarına mahkum edilen aile sıhhati merkezleri yeni kent planlamalarında yok! İnançlı, sağlam ve afet durumunda dimdik ayakta, hizmet verir halde kalacak sıhhat kurumları inşa etmek zorundayız. Zelzele başta olmak üzere doğal afetlerde sıhhat hizmetleri kıymet arz ediyor. Afet planlaması afetler olduktan sonra değil öncesinde yapılmalıdır. Çok önemli bir felaket yaşamış olmamıza karşın stratejik tahliller üretilmedi, yaralar sarılmadı ve dersler alınmadı. Günü geçirecek kararlar değil, önemli tahliller istiyoruz.”