Amasya Çambükü’nde mera alanları köylülerin elinden alındı: “Bu kadar hayvanın gübresi burada kaldı; ne yapalım, valiliğe mi yıkalım?”

Amasya’nın Taşova ilçesine bağlı Çambükü köyünde mera alanlarına organize sanayi bölgesi (OSB) yapılmasına karşı köy halkının yansısı devam ediyor. Köylülerden Hasan Dönmez isimli vatandaş, meraları ellerinden alındığı hayvanlarını otlamadıklarını ve hayvanların gübresinin de ellerinde kaldığını belirterek, “600 koyunla 50 baş mandanın gübresi burada kaldı. Ne yapacağız? Belediyenin önündeki çiçek parkına mı yıkalım, yoksa valiliğe mi yıkalım; bize bir akıl verin. Bu kadar hayvanın gübresi burada kaldı” dedi.

Çambükü’nde köylülerin tarım ve hayvancılık faaliyetlerini yürüttüğü alanlara OSB yapılmasına karşı reaksiyon gösteren bölge halkı yetkililere seslendi. Sürüsünü otlatacak alan bulamadığını belirten Hasan Dönmez, şunları söyledi:

“Bir köyün psikolojisi bozuldu”

“Sayın Valim, ben 60 yaşındayım, bana 10 kilometre uzaklıkta yayılım yeri gösteriyorsun. Ben, bu yaşta oraya nasıl gidip geleyim? Burası başladığından beri psikolojim bozuldu, yatamadım bile. Hiç sordun mu, orada koltukta oturuyorsun, yer gösterdiğin Çaydibi köyünde 5 bin koyun var, güneş panelinin gölgesinde yayılıyorlar, bu sürü oraya gittiğinde ne olacak? Sen, bir tahlil üreteceğine anca oradan bize akıl veriyorsun. Gelip de bizi dinlemiyorsun burada. Ne olacak bu halimiz? Fakat oradan dozerleri gönderiyorsun. Gölde 5 bin balık var, gölün yarısını doldurdular, balıkları öldürdün orada. Sen orada koltukta oturuyorsun, burada dozerler ne yapıyor görmüyorsun. Ne olacak bizim halimiz? Orada oturuyorsun, dozerleri takip etmiyorsun. Bu hayvanlar ne olacak? Bu ağaçlar niçin söküldü? Sayın Valim, gelip bu köyü niçin ziyaret etmiyorsun? Biz sana ne yaptık? Biz, bu ülkenin çocukları değil miyiz? Biz kime sarılsak emeğimiz boşa çıkıyor. Biz burada kederden duramıyoruz, bir köyün psikolojisi bozuldu. Sen orada yan gelmişsin, dünyadan haberin yok, fakat zirvemize dozer yığıyorsun. Ne arazi kaldı ne otlak kaldı. Çaydibi’nden yer gösteriyorsun bize. Çaydibi’nde benim bir arkadaşımda bin koyun var, orada 5 bin koyun var, ben oraya gidince onların sürüsü nereye gidecek?

“Mahkemelerle kazandığımız yerimizde başıma cop indi”  

Sayın Valim, 25 sene evvelki muhtarımız bu arazi için uğraş verdi, avukat tuttu, mahkemelerde uğraştı kazandı. Ben, çoban Hasan Dönmez olarak ‘Burası bizim’ derken başıma bir gün cop ineceği aklımın köşesinden hiç geçmezdi, meğerse burası seninmiş bizim hiç haberimiz yok. Evvelki mahkemeler boşaymış, bunun açıklamasını bekliyorum. Madem senindi burası, bizim muhtar niçin uğraştı bu kadar, 25 sene gayret verdi burası için. Madem senindi, bu kaymakam, belediye başkanı niye demedi, ‘Arkadaş, siz niçin mahkemelik oluyorsunuz, burası bizim’ diyemedi mi? Mahkeme kararlarımız var, dokümanlarımız var, bugün tutmuş bizim yerimizi elimizden alıyorsun. Gelip bunun açıklamasını yap da biz de bilelim ne yapacağız diye. Kederimize bir deva bul, orada oturma.

“Hayvan gübrelerimizi belediyenin millet bahçesine mi yıkalım?”

Belediye liderim Bayram Öztürk’e sesleniyorum, hayvanların gübresi burada kaldı. 600 koyunla 50 baş mandanın gübresi burada kaldı. Ne yapacağız? Belediyenin önündeki çiçek parkına mı yıkalım, yoksa valiliğe mi yıkalım; bize bir akıl verin. Bu kadar hayvanın gübresi burada kaldı. Komşuya da ziyan veriyor, hududu deldi gidiyor, ne yapacağımıza bir deva bulun. Belediyenin millet bahçesi var, otomobil göndersin oraya yıkalım. Bu kadar gübre kaldı elimizde, ne yapacağız, bir deva arıyoruz. Orada oturuyorlar, sıkıntımıza bir tahlil bulamadılar. Hiçbir yetkili yok, ne yapacağımızı şaşırdık. Meralarımızı, tarlalarımızı daima kazıdılar, ne yapacağımızı şaşırdık, gübreler elimizde kaldı. ‘Bir deva bulun’ diyoruz, hiçbir yetkili sesimizi duymadı. Boşa çırpınıyoruz burada, Deva arıyoruz, onu da bulamadık. Mandalarımız, koyunlarımız içeride kaldı; ne yapacağız Sayın Vali? Bir yetkili arıyoruz, onu da bulamadık. Kederimize deva arıyoruz, o da yok. Ne yapacağımıza sen karar ver, orada oturma.”

“Dedemden kalan yerleri aldılar”

Ayşe Dönmez ise şunları söyledi:

“Meralarımızı kazıdı, ağaçlarımızı meyvesiyle birlikte yıktı. Cevizlerimiz, kirazlarımız gitti. Hepimiz hasta olduk. Hayvanlarımız elimizde kaldı, bir deva istiyoruz. Bize bir yer göstersinler hayvanlarımız için. Benim dedemden ebemden kalan, çoluğumuzun çocuğumuzun, dedelerimizin büyüdüğü yerleri aldılar, bize yaylayı gösteriyor. Şu aylarda yaylada hayvancılık olur mu? Meramızı elimizden almayın, benim tek geçim kaynağım, her şeyim bu hayvanlar, meramız kalmadı. Organize sanayi yapılmasını biz de istiyoruz lakin niçin bizim bir avuç yerimizi zorluyorlar, öteki yere yapsınlar. Meramızı aldılar, kazıdılar; bir yerimiz kalmadı. Bize yardım edin. Koyunum, mandalarım kaldı; ne yapacağımı bilmiyorum. Gübresi burada kaldı, çekmeye yerim yok, komşunun toprağına girmeye başladı. Organize sanayi bölgesi bizim meramıza yapılmasın. Bizim hayvanlarımız var, öbür yere yapsınlar. 600 koyun elimizde kaldı. Daha güzel yerlere yapsınlar, bizim bir avuç meramız var. Taşova’ya yapılmasını istiyorum, orada daha yeterli olur. Taşova’nın merası bol, etrafı geniş. Bizim avuç içi kadar yerimize dokunmasın, biz toprağımızı istiyoruz. Bizim geçimimiz topraktan, bamya ekmeye yerim yok, hayvanlarımın gübresini çekmeye yerim yok, çaresiz kaldık. Eylül ayından beri hayvanlarım ahırda, halimizi görüyorsunuz. Bakın, görün, yardım istiyoruz.”

“Nesli tükenen mandaların merasına göz diktirler”  

Hayvancılıkla geçimini sağlayan Servet Dönmez de “Gitsin nereye yapılırsa yapılsın. Bu mandaların kuşağı tükendi, Taşova’da bir bunlar kaldı. Hiç kalmadı artık, ben de kaybediyorum. Yer yok, yurt yok; ne yapacağım. Ellerime bak. Organize sanayi istiyorum fakat manda olmayan yere yapılsa berbat mü olur? Bu mandaların merasına diktiler gözlerini. Mera yok, burada kaldı hayvanlar. Bu hayvanların jenerasyonu tükeniyor, kimsede kalmadı bunlar” dedi.