“Bu dünya hepimizin!”

Bugün 4 Ekim 2022

Dünyayı paylaştığımız dostlarımızın, hayvanların günü…

Hayvanları korumak ve bu mevzuda farkındalık yaratmak için 1931 yılında Floransa’da kabul edildiği Hayvanları Muhafaza Günü’nden bu günlere baktığımızda kutlama yapılacak bir durum olmasa da onları yokmuş üzere görmezden gelemeyiz tabi ki!

Hele ki ülkemizde…

Neden mi?

Ayıların, dağ keçilerinin hatta üveyik kuşlarının vurulması için ihale gerçekleştiren sokaklarda öldürülen hayvanların “görüntüsü yok” diyen devlet kurumlarımız var da bu ülkede de o yüzden.

“Belediye zehirlemezse ben öldürürüm” diyenden tutun, aracının gerisine bağlayarak sürükledikleri canlıları görüntüye çekerek toplumsal medyada yayınlayan birçok hasta var ne yazık ki!

Hayvanların acı çekmelerine, vefatlarına sebep olan ve bu duruma sessiz kalan tüm kişi ve kurumlar hatalıdır bu böyle bilene.

Hayvanları Koruma Kanunu hayvanları nitekim koruyan kararlar içerene kadar, hayvanat bahçeleri kapatılıp kurtarma merkezine dönüşene kadar bu suça sessiz kalanlar vicdanlarında yargılanacaklar hiç elbet.

Bunlar dışında devlet kademelerine liyakat sahibi eğitimli hassas şahısları vazifeye getirmeyen siyasilerde cürmün en büyük ortaklarından.

Hayvanlara azap edenler tutuklanana kadar, can dostlarımızın hakları hukuken teminat altına alınıncaya kadar 4 Ekim’i kutlamak işte bu nedenle manasızdır.

365 gün boyunca hayvanların azaplarına göz yuman bizlerin çok eziyeti göstermelik bir güne sığdırmaya çalışmamız da farklı bir muammadır.

Bir vatandaş olarak bu durumdan derin hicap duyduğumu bilhassa belirtmek isterim.

Hayvanları Muhafaza Yasası’nın hala dilek edildiği üzere değiştirilemediği bir ortamda kutlanacak bir durum olmadığını düşünenlerdenim.

Hayvanların doğal istikrarın içinde rol alan en büyük canlı topluluğu olduğunu hiçbir vakit göz gerisi etmemeliyiz.

Zaman hayvanları sevmenin ve muhafazanın insanlığın en büyük vazifelerinden bir tanesi olduğu gerçeğiyle yüzleşmenin vaktidir.

Tüm bunların ışığında 21 yy. dünyasının hayvanları sevmenin, onları esaret altına almakta değil, doğal hayatlarına yardımcı olacak halde merhamet etmekten geçtiğini anladığımız bir vakit dilimi olmasını ümit ediyorum.

Unutmadan kimi çevrelerin çok kullandığı şu cümleleri eleştirmeden edemeyeceğim:

“Milyonlarca insanın açlık, hastalık, fakirlik ve en değerlisi adaletsizlik yüzünden acı çektiği bir dünyada, kendilerini hayvanların korunmasına, beslenmesine ve haklarına adayanları anlamıyorum. Hayvan haklarını muhafazaya harcayacağınız gücünüzü ve paranızı gereksinimi olan insanlara harcamaktan neden çekiniyorsunuz?”

Siz siz olun bu cümleleri kuranlara inat onların da sıkıntı koşullarda, çaresiz yaşadığını unutmadan, evinizden artan sıcak bir yemek ya da bir kap suyu onlarla paylaşın!

Ve hiçbir vakit unutmayın ki:

Bu dünya hepimizin!

Hayvanların ömür hakkına saygılı olmak, yalnızca yasal değil hem vicdani hem de ahlaki bir sorumluluktur. Ve hayvanları sevmek, insanlık onurunun bir parçasıdır…