En son Ukrayna’da görülen bu ‘Kirpi’ler ne işe yarıyor?

Popular Science’ın mevzuya ait makalesinde Rusya 24 Şubat’ta Ukrayna’ya saldırısına değiniliyor ve akabinde şu bilgiler veriliyor:

NİSPETEN HAFİFLER

ABD Ordusu Mühendislik Hizmetleri Daire Başkanlığının mektupla öğretim kursunda, çelik kirpiler “sağladıkları bariyer tesiri istikametinden nispeten hafif yapılar” biçiminde tanım ediliyor. “Hızlı biçimde kuruluyor yahut kaldırılıyorlar. Tekerlekli taşıtların altında dönerek bu taşıtlarda delik açmaları yahut paletli taşıtları çalışamaz duruma getirmeleri için tasarlanmışlar. Müşahede altında tutulmadıkları ve ateş edilerek korunmadıkları sürece, düşman bunları çarçabuk kenara çekebilir.”

Son cümle kilit ehemmiyete sahip: Çelik kirpiler, faal biçimde savunma yapılmazsa çok küçük bir mahzur. Kaldırılabilir, çekilebilir ve hatta yuvarlanabilirler. Bu sayede yol açılabilir. Ama askerler bu çelik kirpi sırasını savunursa, piyadeler için fazladan ek bir müdafaa sağlayabilir ve zırhlıların temel avantajlarından birini ortadan kaldırabilirler.

Tanklar ve zırhlı işçi taşıyıcılar üzere öteki ağır taşıtlar, en tesirli hallerine hareket özgürlükleri oldukları vakit ulaşırlar. Taretli bir silah güçlü bir silahtır. Düzlüklükler üzere açık ortamlarda, yaya piyadeler taşıtlara karşı büyük bir dezavantaj taşır.

BİR KİRPİ YANLIŞSIZ SÜRÜLÜRSE ÇOK DAHA FONKSİYONEL OLUYOR

Daha engebeli yerlerde tanklar rahat çalışamaz. Hendekler, ormanlarda gerçekleşen çatışmalar, bataklıklardan geçen dar yollar ve kentlerdeki çatışmalar, bir tankın muharebede zorlanabileceği kaideleri meydana getirir. Üzerinde kirpi manileri bulunan bir güzergâhta çatışmak mı yoksa bu bölgenin etrafından dolaşmak mı diye soracak olursanız, istikamet değiştirme kabiliyeti bulunan tanklar muhtemelen bu türlü yapacaktır.

İlerlemeleri halinde, kirpilerden birine denk gelme olasılıkları vardır. Bir tank bir kirpiye yanlışsız sürülürse, bariyer paletlerin altında döner, aracın altına sıkışır ve tankı havaya kaldırır. Bir tank bu türlü bir tuzağa takılırsa, oradan çekilene kadar duran bir amaç haline gelir ve içindeki mürettebat iki seçenekle karşı karşıya kalır: Ya ateş altındayken aracı tahliye etmek ya da anti-tank silahları olan birinin onları bulmamasını ummak.

1. Dünya Savaşı ve 2. Dünya Savaşı ortasındaki yıllarda, ordular tank dizaynına yönelik çeşitli yaklaşımlarla deneyler yapmış ve askeri mühendisler de misal formda tank mahzurları tasarlamaya koyulmuştu. Popular Science mecmuasının Ekim 1936 tarihli sayısında, Fransa’nın Maginot Hattı’ndaki tahkimatı tasvir edilmiş ve çelik rayların, anti-tank mahzurları formunda tabana dikey olarak dikildiği gösterilmişti. Mayıs 1938 tarihli bir Popular Science makalesinde ise İngiliz ordusunun, tel sargıları ve dikine yerleştirilen çelik rayları bariyer halinde kullanarak muvaffakiyet elde ettiği aktarılmıştı. Ama raporda, bu bariyerlerin ayrıyeten “zırh delici mermiler atan anti-tank silahlarıyla” da emniyete alındığı belirtilmişti.

2. Dünya Savaşı patlak verdiğinde, ordular tankları durdurmak ve savaş alanlarında muvaffakiyet elde etmek için yeni yaklaşımlar benimsemişti. Popular Science, 1942 yılında ABD’nin Virginia eyaletinde bulunan Fort Belvoir köyünde yeni tank bariyerleri üreten ABD Ordu Mühendislerinin çalışmalarını ve Virginia Ulusal Muhafız Ordusunda çalışan tank sürücülerinin işe yarayıp yaramadıklarını görmek için tankları tekrar tekrar bu bariyerlere sürdüklerini aktarmıştı.

1943 tarihli ABD Ordusu Mühendislik Saha Kılavuzu’nda, muhtemelen bu deneyimden yararlanılarak tankları etkisiz hale getirmek için hendeklerin, devrilmiş kütüklerin ve sütunların kullanımı gösteriliyordu. “Barikatlar” yahut düşmanın ilerlemesini önlemek için yola devriltilen ağaçlar da bu türlü bir taktik. NATO kuvvetleri bu prosedür hakkında, 2016 yılında Litvanya’da yürütülen bir tatbikat eğitiminde kaydedilen görüntülü bir açıklama yayınlamıştı. ABD Ordusu’nun hendek açmayı ve barikat kurmayı öğrettiği 1943 yılında Popular Science, tankları kurdurmak için kullanılan birkaç bariyer tipinden birinin de kirpi gibisi “bacaklar” olduğunu aktarıyordu. Öbür bariyerler ortasında ise “ejderha dişi” betonlar ve piramidimsi dörtyüzeyler vardı.

Çelik kirpiler, savaşlarda tank aksisi aletler olarak varlığını sürdürdü. Bunun bir sebebi de, sahip oldukları geometriden kaynaklanan dayanıklılıkları. Öbür bariyerlerden uzaktan havaya uçurulabilirken, kirpilerin kaldırılması için yakına gelinmesi gerekiyor. Vazifesi güzergâh açmak olan taşıtlar kullanılsa bile; kirpi görüldüğü vakit civarda gizlenen, silah ya da anti tank füzeleri taşıyan ve düşman yaklaşırken onu öldürmeye hazırlanan öbür askerlerin bulunduğu akla geliyor. Bu taktik pürüze verilebilecek sert karşılıklardan biri de, kent bölgelerindeki muhafızların gizlenme yerlerini ortadan kaldırabilen ancak ayrıyeten savaş alanına dönmüş bir mahallede yaşayan sivillerin hayatını tehlikeye atan topçu dayanak tankları.

Bu bariyerler çoğunlukla gelecekteki kent savaşlarına hazırlık için inşa ediliyor. Ukrayna’da konuşlandırılan kirpiler, çağdaş savaşın gerçek üstü imgelerini meydana getiriyor. Bunun en çarpıcı örneklerinden biri de, Kiev’deki çelik bir kirpi sınırının ardında duran Tesla marka bir elektrikli otomobilin imgesi.