Kıbrıs Gazisi Tuncer Ballıoğlu, o günleri unutamıyor

Aydın‘ın Efeler ilçesinde yaşayan Kıbrıs Gazisi Tuncer Ballıoğlu, 48 yıl evvel yaşadıklarını, harekatın nasıl çetin geçtiğini duygulanarak anlatırken, “Komutanımı kanlar içinde görene kadar savaş değil tatbikat üzere gelmişti” dedi.

20 Temmuz 1974’te başlayıp 18 Ağustos 1974’te sona eren Kıbrıs Barış Harekatı hafızalarda yerini korurken, Aydın Şehit Aileleri ve Gaziler Dayanışma Derneği üyesi, Kıbrıs Gazisi Emekli Deniz Astsubayı Tuncer Ballıoğlu, yaşadıklarını hala unutamıyor. Efeler ilçesinde yaşayan 73 yaşındaki Ballıoğlu, harekatın birinci günlerinde savaşı, tatbikat üzere hissettiğini, kumandanını kanlar içinde önünde görünce savaş gerçeği ile karşı karşıya kaldığını söylüyor. Harekat sırasında Mareşal Fevzi Çakmak Muhribi’nde Makine Astsubayı olarak bulunan Aydınlı Tuncer Ballıoğlu (73), 19 Temmuz 1974’de bir tatbikat ortasında Marmaris’ten Kıbrıs’a hareket ettiklerini, savaşın birinci saatlerinde yapılan çıkarmaya katıldığını aktardı. Gerçekleştirilen 2 harekatta da vazife alan Kıbrıs Gazisi Ballıoğlu, “Allah tekrarını göstermesin lakin yine olsa tekrar giderim. Her gün savaş ve gemim düşlerime giriyor” diyerek vatan sevgisini de gözler önüne seriyor.

Kıbrıs Barış Harekatı sırasında Türk savaş uçaklarının istihbarat kusuru ve haberleşme eksikliğinden ötürü Yunan gemisi zannederek 4 muhrip gemisine saldırmasının ve TCG Kocatepe Muhribi’ni batırmasının harekatın en trajik olayı olduğunu söz eden Ballıoğlu, toplam 246 işçinin vazife yaptığı gemide 54 askerin şehit olduğu bahtsız faciayı anlattı.

“Karayı toplarla dövmeye başladık”

“Bir anda uçak alarmı çalmaya başladı”

Kıbrıs Harekatı’nın faciası olarak nitelendirilen olayı da anbean yaşayarak ve duygulanarak anlatan Ballıoğlu, “İkinci gün öğlen sıralarında gemimize bildiri geldi. Yunanlılar Baf’a çıkarma yapacaklarmış bu çıkarmaya mani olun diye. 21 Temmuz’da biz 4 tane muhrip, Baf kenti mıntıkasına yanlışsız yola çıktık. Akşam üzeri verilen alana geldik lakin orada ne Yunan gemisi var, ne öteki bir şey. Bir anda gemide uçak alarmı çalmaya başladı. Daha sonra komutanımızın sesi duyuldu, gelen uçaklar dost uçaklar, ateş yok diye fakat kumandanımız daha kelamını bitirmeden uçaklar havadan dalarak makineli tüfek ile gemileri taramaya ve büyük bombalarını bırakmaya başladı. Tabi bir anda gemide panik oluştu. O vakit muhriplerde de uçak savar yok, yalnızca kara bombardıman topları vardı. Lakin topları uçaklara yanlışsız ateşlemeye başladık, uçakları yaklaştırmamak için. Tabi o topların atışları da gemiyi sarsıyor. Başta ve kıç taraftaki toplar durmadan ateş ediyor. Uçağı vurmaktan fazla rahatça yaklaşıp da bacadan rahatça bombalarını bırakamasın diye. Geminin içi ana baba günü üzere. Sağdan soldan fırlayan kapaklar, patlayan borular. Bu yaklaşık 13 dakika sürdü. Bize nazaran çok uzun sürdü ancak. Daha sonra uçaklar gitti. Muhabereci arkadaşlar biz Türk gemileriyiz kartallar ateş etmeyin diyor fakat ses yok. Bizler de bombalıyorlar demek ki Türk uçağı değil diye düşündük. Bizim uçaklarımız nerede diye düşünürken, tekrar uçak alarmı çalmaya başladı. Tekrar kumandanımız gelenler dost uçaklar ateş yok dedi fakat tekrar daha kelamını bitirmeden hücum başladı. Bomba bir sancak tarafına düşüyor gemi öbür tarafa savruluyor, makineli ile tarıyorlar geminin telsiz kamarasına patlıyor. Şarapneller herkesi yaralıyor. Yeniden bu formda yaklaşık 15 dakika daha sürdü lakin bu sefer daha iş çok ciddiye bindi. Zira uzak bir yerdeyiz. Bizde uçaksavar yok. O sırada uçaklar da halbuki Adana’ya cephane doldurmaya gidiyorlarmış. Tekrar bir panik havasında iken Kocatepe Muhribi, o büyük bombalardan aldığı ağır hasar ile hem yanıyor hem batıyordu. O orta artık o gemideki askerlerimiz gemiyi terk etmeye çalışıyor. Bir kısım atlıyor bir kısım sala biniyor. Bir kısımda ise atılan o can salları şişmiyor. Bir kaos anı hakim. Bizim de o alandan çıkmamız lazım. Zira Yunan gemisi yok yanlış istihbarat var ve kendi uçaklarımız bize saldırıyor. O esnada kumandanımız anons etti. Kocatepe Muhribini yedekleyip götüreceğiz. Sancak tarafından güverte işçisi hazırlıklara başlasın diye. Biz gemi ile geri döndük süratimizi kademe kademe düşürerek. Sancak tarafından yedekleme yapmak için yaklaştığımız sırada bir daha uçak alarmı geldi ve hücum başladı. Orada sıkıntı toparlandık, uçaklar bombalama yapıyor. Öbür muhripler de birebir durumda tabi. Üçüncü hücumda artık güç toparladık. Çok yaralanan oldu. 54 şehit verdik. Artık hava da karardı o bizim için bir talih oldu. Oradan çıkıp Mersin’e gerçek yola çıktık ve sabaha gerçek Mersin’e vardık” dedi.

“O faciada yaklaşık bin 1200 askerimiz mevcuttu”

Saldırıların akabinde gemilerinin Mersin’de delik gemi olarak ün saldığını tabir eden Ballıoğlu, “Gemilerden ağır yaralılar hastanelere gönderildi çabucak. Öteki yaralılar da geniş bir alanda yatıyor. Herkes kan revan içinde sargılı. Olağan gemi çalışanı 300’dür. 4 muhrip gemisi ile birlikte yaklaşık bin 200 askerimiz mevcuttu o atakta. Bu ortada ateşkes oldu bir taraftan Cenevre’de görüşmeleri yapılıyor bir taraftan biz de geminin acil yaralarını sarıyorduk. O ortada bizi vuran pilotlar gelmiş ve gemiyi görmek istemişler. Kumandanımız da bizim geminin işbaşı kıyafetlerinden giyin o denli gelin demiş. Gemi işçisi pilot olarak görürse hadise olabilir diye önlem almış. Kumandanla görüşüyorlar. Biz bu gemiyi uçaksavarı da yok bu kadar müddette nasıl batıramadık kanısı ile gemiyi görmeye gelmişler aslında. Bizim gemimiz orda delik gemi olarak anılmaya başlanmıştı. O zamanki harp karargahı İzmir Uzunada’da kurulmuş. Birinci gün biz Girne’yi bombalarken, bir istihbarat alınmış ve Yunanların çıkarma yapacak diye. Biz 4 muhrip oraya gidiyoruz. O esnada birebir buyrukta Adana’ya hava kuvvetlerine gitmiş. Yunanlılar çıkarma yapacakmış, o Yunan gemilerini batırın diye. Yanlış istihbarat hasebiyle bize saldırmışlar. Gemide Türk bayrağı var lakin savaş anı Yunan gemisi de Türk bayrağı çekebilir. Bir de o bize saldıran pilotlar maksatları gördüklerinde amaca odaklanmak için muhabereyi kapatırmışlar. O yüzden onlar ile bağlantı de kuramadık” dedi.

İkinci harekat için tekrar Kıbrıs’a hareket ettiklerini tabir eden Ballıoğlu, “Cenevre görüşmelerinden sonuç çıkmayınca ikinci harekat için buyruk geldi. O meşhur ‘Ayşe tatile çıktı’ parolası ile buyruk geldi. Bu sefer ikinci harekat öncesi birebir yanlışlar yapılmasın diye gemilerin numarası her gece değiştirilmeye ve merkeze bildirilmeye başlandı. Geminin ortasındaki helikopter pistine branda ile uçakların görebileceği halde o değişen kodlar yazıldı ki bizim gemi olduğunu bilsin. Daha sonra uçaksavarlar monte ediliyor. İkinci harekat için tekrar yola çıktık. Tekrar Kıbrıs’a vardığımızda karacıların verdiği koordinatları bombalamaya başladık” dedi.

“Hala daha düşlerime giriyor”

Hala daha düşlerinde gemiye çağrıldığını gördüğünü tabir eden Ballıoğlu, “O vakitler 24 yaşında fırıldak üzere bir delikanlıydım. 2 harekata da katıldım. Savaşın birinci günlerinde bende savaş değil de tatbikat yapıyormuşuz hissi vardı. Tatbikat üzere hareketlilik vardı. Tabi biz karaya hiç çıkmadık. Zira savaşın kara ayağı olduğu üzere deniz ayağı da vardı. Savaş bende derin bir iz bırakmadı. Dediğim üzere başta tatbikat üzere geliyordu bana. Ta ki ikinci kumandanımız koridordan başı sarılmış kanlar içinde geçinceye kadar. O an savaşı biraz daha canlı hissettim. Bizler her sene Karadeniz’de, Akdeniz’de, Ege’de tatbikatlar yapıyorduk. Tekrar tatbikat havasında üzere hissediyordum ancak ikinci kumandanımız o denli görünce bir anda gerçekle yüz yüze geldim. Maalesef savaşın kirli yüzü ortaya çıktı. 2 gün kısa üzere gözükse de çok şeyler yaşadık. Yanlışlarımızı gördük. Mesela helikopter pistine o parola olayı niçin düşünülmemiş. O vakit parola olsaydı tahminen bizim uçaklarımız saldırmayacaktı, Kocatepe batmayacaktı. Ben bu savaştan hiç yara almadan çıktım. Zira bizler makineci olduğumuz için daima geminin kalbindeydik içerisinde ancak oradaki atmosfer ve panik havası nitekim anlatılamaz. Allah tekrarını göstermesin lakin tekrar bu türlü bir şey olsa gözümü kırpmadan tekrar koşa koşa giderim. Aslında gemim düşlerime giriyor. Hayalimde bile vakit zaman çağrılıyorum, gidiyorum. Daima gözümün önünde. Unutulmuyor onlar. 78 yılında gemide elimi makineye kaptırdıktan sonra malulen emekli oldum. Fakat her gece gemim, o anlar düşlerime giriyor” dedi. – AYDIN