Oğlu maden kazasında öldü, ayakkabılarını bırakamadı

Türkiye Taşkömürü Kurumu (TTK) Amasra Kurumuna ilişkin maden ocağındaki patlamada 31 yaşında hayatını yitiren personel Suat Demirkıran’nın annesi Minire Demirkıran, oğlunun ayakkabılarını elinden bırakmıyor.

Amasra’daki faciada hayatını kaybeden maden çalışanının 72 yaşındaki annesi Minire Demirkıran, AA muhabirine, oğluyla en son pazartesi günü konuştuklarını söyledi.

Oğlunun cuma akşam vardiyasına gittiğini anlatan anne Demirkan, “İşe gitti, akşam acı haber geldi. Ablası aradı. ‘Ne oldu kızım?’ dedim. Sesinden anladım aslında. ‘Ne oldu?’ diye bağırdım. ‘Anne ocakta patlama olmuş.’ dedi. Ben kendimi kaybettim. Vardiyasını biliyordum ya. Sonra ne yaptım bilmiyorum. Atlayıp gittik Amasra’ya.” diye konuştu.

“BABASI DA MADENCİYDİ, MESLEK HASTALIĞINDAN ÖLDÜ”

Oğlunun ayakkabılarını elinden bırakmayan anne Demirkan, eşinin de madenci olduğunu ve meslek hastalığından ömrünü yitirdiğini belirterek, “Ben çocuklarıma annelik ve babalık yaptım. Benim oğlum güle güle gitti, orada da güle güle dursun.

Evlenme hayalleri vardı. Kız arkadaşıyla kendi ortalarında şu saatte buluşalım, evlenmek için görüşelim diye konuşmuşlar. O saat ileriye vurdu. Buluşamadı yavrum. Konutunu, otomobilini aldı, Allah işini verdi, nasip olmadı. Yaşamadı, yaşayamadı, gün göremedi yavrum. Can dayanır mı buna.” sözlerini kullandı.

“KARINCAYI BİLE İNCİTMEZDİ”

Ağabey Murat Demirkıran da kardeşiyle en son bir gün evvel görüştüğünü ve kendisiyle her gün haberleştiğini aktardı.

Kız kardeşini aradığını ve ses tonunun âlâ gelmediğini anlatan Demirkıran, “Bir şey mi oldu?’ diye sordum. Bana ‘Ağabey ocakta patlama olmuş. Suat birebir vardiyada.’ dedi. Aslında o anda başımdan vurulmuşa döndüm. Çabucak İstanbul’dan yola çıktım, buraya geldim.” dedi.

Demirkıran, sabah 5 üzere kardeşinin vefat haberinin verildiğini belirterek, şöyle devam etti:

“Onu her aradığımda, ‘Birader buraya gezmeye gel.’ diyordu. Ben de ona ‘Annemi de al buraya gel.’ diyordum. Olmadı, nasip olmadı. Her fırsatta işiyle ilgili sorular sorardım, kardeşim bizim üzüleceğimiz, aklımızın kalacağı hiçbir şeyi anlatmazdı bize.

Bazen yoruldum kederi ancak aklımızın onda kalacağı bir şey demezdi bize. Onu herkese sorabilirsiniz. Karıncayı bile incitmeyen birisiydi. Hiç kimseye makûs bir kelamı yoktu. Kimsenin kalbinin kırılmasını istemezdi. Olağan hayatında nasıl gülüyorsa şehit olduğunda da tıpkı formdaydı. Tıpkı gülümsemesi, tıpkı bakışı, o biçimdeydi.”

“HAYALLERİNİ KONUŞACAKLARDI”

Enişte Erdal Keskin de Suat Demirkıran’ın geleceğe dair hayalleri olduğunu tabir ederek, “Cuma günü işe gitti. Cumartesi günü kız arkadaşıyla buluşma planları vardı. İleriye yönelik hayallerini konuşacaklardı, ‘Ne olur, nasıl olur?’ diye lakin olmadı, şehit verdik. Hayalleri yarım kaldı. Söylenecek fazla bir kelam yok. Ailelerle tanışacaklardı, o kararı alacaklardı. O gün çok heyecanlıydı, gülerek işe gitti.” biçiminde konuştu. (AA)