Psikolog Sevgi Keske: “Psikoterapi gönüllülük esasına dayalı bir süreçtir”

Mehmet UZEL (Kayseri İGFA) – Ünlü psikolog Sevgi Keske psikoterapi uygulamaları hakkında bilgi verdi. Keske psikoterapilerin kişinin ferdî, ilişkisel alanlarda girdiği çıkmazlarda sorun çözme maharetlerini geliştirme, ferdi hudut ve sınırlılıklarını keşfetme, kendisini bir kadro aksiliklerin makûs tesirlerinden muhafaza, kendi iç ve dış gerçekleri ortasındaki uyumsuzlukları dengelemeye yardımcı, destekleyici, uygunlaştırıcı uygulamalar olduğunu söyledi.
Sevgi Keske, “Terapi sürecinde bu üzere hususlarda bireyin kendi muhtaçlıklarını görmesi, tahlil noktalarındaki tıkanıklıkları açması, kendini söz maharetleri geliştirmesi biçiminde değişimler gerçekleşir.

Birçok psikoterapi prosedüründen kimileri direkt aktüel semptoma yönelik, kimileri da semptomların nedenlerine ve esaslı olarak incelenmesine yönelik uygulamalar içerir. Semptoma yönelik uygulamaların birçoğu yapılandırılmış, görüşme sayısı, konusu evvelce planlanmış, kısa vadeli tekniklerdir. Semptomların nedenlerine yönelik çalışılan uygulamalarda görüşmeler danışanın o günkü his durumuna nazaran anlık olarak yapılandırılır. Kaç görüşme yapılacağı problemden sıkıntıya ve şahıstan şahsa değişebilir.” dedi.

Psikolog Sevgi Keske şöyle devam etti:
Psikoterapi, kişinin değişmek isteği ve gönüllülüğü aslına dayalı bir süreçtir.

Devam etmekte olan bir psikoterapi sürecinde danışan, bir kadro duygusal iniş ve çıkışlar yaşayabilir. Şimdi oluşmakta olan değişim bazen içsel olarak bazen de yakın etraftan gelen şaşkınlık, reddetme, eleştirme üzere reaksiyonlara yol açabilir. Zira yeni bir durumu kabul etmek her vakit kolay olmayabilir.

Uzun periyodik psikoterapilerde sık karşılaşılan durumlardan biri, danışanların terapi sürecinin kimi kritik vakitlerinde yeteri kadar güzelleştim fikrine yahut suçluluk, utanç, dehşet, yalnızlaşma üzere sıkıntı hislere kapılıp terapiyi bırakmalarıdır.

Derinlikli çalışılan psikoterapi yollarında bazen terapiste yönelen olumsuz hisler da terapiyi bırakma nedeni olabilir. Şayet buna yol açan gerçek bir neden yoksa “aktarım” denilen bu durumla yüzleşmek hem terapist hem danışan açısından kritik, uygunlaştırıcı bir etaptır.